نخستین خبرگزاری شـعر و ترانه ایـران
به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا: منیر طه (طاها) که به‌عنوان نخستین زن ترانه‌سرا در تاریخ موسیقی ایران شناخته می‌شود، نخستین ترانه‌اش را با عنوان شب مهتاب در چهارده‌سالگی برای آهنگی از علی تجویدی نوشت. این اثر با صدای حسین قوامی و همراهی گروه تجویدی در رادیو، با نام مستعار «شهرزاد» پخش شد. او بعدها در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو با هنرمندانی چون علی تجویدی، غلامحسین بنان و مرضیه همکاری داشت.
منیر طه در سال ۱۳۰۹ در تبریز و در خانواده‌ای اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش موسیقی‌شناس و نوازنده تار، پدربزرگ مادری‌اش نوازنده نی، و مادرش با ارگ و تار آشنا بود. پس از جدایی والدین در دو سالگی، سرپرستی او به عهده عمه‌اش سپرده شد.
او پس از دریافت لیسانس زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و دکترای زبان و ادبیات ایتالیایی را از دانشگاه رم اخذ کرد. طه پیش از انقلاب به ایران بازگشت و به سرایش ترانه ادامه داد. اما پس از انقلاب ابتدا به ایتالیا و سپس به کانادا مهاجرت کرد.
منیر طه مؤسس و مدرس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی دانشگاه تهران بود و سال‌ها سرپرستی و مدیریت دپارتمان زبان‌های خارجی این دانشگاه را بر عهده داشت. در سال‌های مهاجرت، در دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت.
از جمله آثار مکتوب او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
سرگذشت (۱۳۳۲، تهران)
دوراهی (۱۳۳۵، تهران)
مزدا (۱۳۳۶، تهران)
در کوچه‌ها، بازارها (۱۳۵۸، تهران)
سینه‌ریز (۱۳۶۴، لس‌آنجلس)
پاییز در پرچین باغ (۱۳۷۵، ونکوور)
از ترانه‌های ماندگار منیر طه، می‌توان به عاشقی شیدا اشاره کرد؛ ترانه‌ای که ابتدا با صدای غلامحسین بنان و سال‌ها بعد با اجرای محمدرضا شجریان جاودانه شد:
مرا عاشقی شیدا،
فارغ از دنیا،
تو کردی، تو کردی...
مرا عاقبت رسوا،
مست و بی‌پروا،
تو کردی، تو کردی...
نداند کس جانا چه کردی،
چه‌ها کردی با ما، چه کردی...
یاد و نام این بانوی پیشگام در عرصه شعر و ترانه‌سرایی ایران، گرامی باد.
اتمام خبر/
